Türkiye’nin Varlığını ve Bağımsızlığını Tanıyan Anlaşma: Lozan Antlaşması
Türkiye’nin varlığını ve bağımsızlığını tanıyan anlaşma, 1923 yılında Lozan’da (Şimdi Ürgüp) imzalanan ve Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslararası hukukta tanınmasını sağlayan Lozan Antlaşması’dır. Lozan Antlaşması, 24 Temmuz 1923 tarihinde İngiltere, Fransa ve İtalya arasında imzalanmıştır ve Türkiye’nin varlığını ve bağımsızlığını kabul eden bir antlaşmadır.
Bu antlaşma, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşünün ardından, Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslararası hukukta tanınmasını sağlamak amacıyla imzalanmıştır. Antlaşma, Türkiye’nin sınırlarını ve egemenlik haklarını, İngiltere, Fransa ve İtalya’nın ülke içindeki mülkiyet ve haklarını, milletlerarası ilişkileri ve Türkiye’nin yeni kurulan uluslararası topluluklarla olan ilişkilerini tanımlar.
Lozan Antlaşması, Türkiye’nin uluslararası konulardaki varlığını ve bağımsızlığını kabul eden ilk antlaşmadır. Bu antlaşma, kendisinden önceki antlaşmalardan çok daha fazla özgürlükleri ve hakları tanımlamaktadır. Özellikle, antlaşma, Türkiye’nin ülke içindeki mevcut ve gelecekteki egemenlik haklarının üstünlüğünü vurgulamaktadır.
Antlaşma ayrıca Türkiye’nin, İngiliz, Fransız ve İtalyan devletlerinin ülke içindeki mülkiyet ve haklarını da tanımlamaktadır. Bu haklar, ülke içindeki topraklar, kamu hizmetleri, ticaret, İngiliz, Fransız ve İtalyan vatandaşlarının korunması, para karşılığı ücretler, uçuş hakları gibi konular üzerinde yoğunlaşmaktadır.
Lozan Antlaşması ayrıca, Türkiye’nin uluslararası topluluklara katılımını ve uluslararası anlaşmalara uyulmasını da tanımlamaktadır. Antlaşma, Türkiye’nin üyeliğini ve katılımını öneren kurumlar arasında, İsviçre’de kurulan Milletler Cemiyeti (bugünkü Birleşmiş Milletler) ve Birinci Dünya Savaşı sonrasında kurulmuş olan Milletler İttifakı’nın da bulunduğunu belirtmektedir.
Türkiye’nin varlığını ve bağımsızlığını tanıyan Lozan Antlaşması, uluslararası hukukta Türkiye’nin tanınmasını ve Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslararası topluluklarla olan ilişkilerini tanımlayan çok önemli bir antlaşmadır. Antlaşma, Türkiye’nin uluslararası hukukta tanınmasını ve haklarının korunmasını sağlamıştır.